top of page

In Eenzaamheid 

Een reservaat voor eenzaamheid

 

Solitude

En hol van duizenden gezichten
trek ik stil de deur dicht op mezelf
op zoek naar het groen dat nooit een oordeel velt.

Menno Wigman

                                       

​

Het ontwerp maakt onderdeel uit van het Museumbos 

Dit is een particulier initiatief van Stichting Bosland. De Stichting wil een cultuurimpuls geven aan een nog jong polderbos, het Cirkelbos, bij Almere Haven, waarvan enkele populierenopstanden aan vervanging toe waren. Voor de invulling van de groene ‘zalen’ van het Museumbos werd in 2001 een prijsvraag uitgeschreven, waarbij ontwerpers werden uitgenodigd om op een kavel van precies 100 x 100 meter hun persoonlijke visie op bos te geven.

Een jury bestaande uit o.a. Dirk Sijmons, Moniek Toebosch en Michael van Gessel kende voor In Eenzaamheid de tweede prijs toe in 2001

Deze prijsvraag trok landelijk de aandacht en verschillende ‘museumzalen’ zijn vanaf 2003 in ontwikkeling genomen, zoals Labyrinth, Bos der Verandering, Zalm in Blik, Tempo, Berg en In Eenzaamheid. 



Het project is opgenomen in de publicatie Mapping Flevoland# 1 van Museum de Paviljoens in Almere (www.Museumdepaviljoens.nl).

voor het interview door 



 

 

 



 



 


Aanvang werkzaamheden 2002
Opening In Eenzaamheid  2012
Gerealiseerd in samenwerking met Buro Buiting: Ronald Buiting en Bas Visscher.
Gedicht: Menno Wigman
Met dank aan Titia Frieling en Stichting Bosland- SBB, Herman uit de Bosch- Reimert bouw en infrastructuur, Sjoerd Douma
Gefinancierd met een projectsubsidie van het Mondriaanfonds.​

 

​
​In Eenzaamheid is een reservaat voor eenzaamheid, een wereld vol mensen met 1 hectare leegte.
 
Voor de uitvoering van het ontwerp werden rondom de kavel stroken uit het bestaande bos gekapt. De stroken werden groepsgewijs ingeplant met verschillende bij de groeiplaats horende struiksoorten. Zij vormen samen een natuurlijke ondoordringbare mantel rond het bosgedeelte. In het midden van een van de zijden ligt de enige toegang naar het bos.
 
Om bij deze toegang te komen is een pad aangelegd van ongeveer honderd meter lang dat breed begint, steeds smaller wordt en leidt naar een heel klein deurtje dat aan de binnenkant afgesloten kan worden zodat het achterliggende reservaat alleen en  in eenzaamheid kan worden bezocht met alle ruimte om te denken, te dromen, te mijmeren – en er even niet te zijn. Uitgangspunt in het oorspronkelijke ontwerp was om niet in te grijpen en het bos als een bestaand gegeven op te vatten. Dit standpunt is verlaten omdat het jonge bos (toen 28 jaar oud) was aangelegd vanuit de gedachte dat door periodieke verdunning een eigen bosbeeld zou ontstaan. In gesprekken met bosecoloog Ronald Buiting worden om de zoveel jaar bomen weggehaald zodat de achtergebleven bomen zich in de breedte konden ontwikkelen en er open en dicht plekken in  het bos zouden ontstaan. Dit proces zal de komende periode worden voortgezet.

Menno Wigman schreef speciaal voor dit werk het gedicht Solitude.
bottom of page